Uit het leven gegrepen...

Gepubliceerd op 15 februari 2018 om 18:16

Een allesoverheersende pijn snijdt door mijn ziel. Het beheerst mijn gedachten en beïnvloedt mijn gedrag. Het is de pijn die ik zo goed herken. De pijn die ik voel door mijn hele lijf. Die me ziek maakt. Ziek van angst en verdriet. Onbewust werp ik mijn vertrouwde overlevingsstrategie op. Ik vecht tegen de pijn en duw hem van me af. Ik wil die pijn niet meer voelen. Ik word boos, schreeuw, scheld en zeg dingen die ik niet meen. Ik creëer afstand tussen ons, want ik wil die pijn niet meer. De pijn van me afgewezen voelen.  

En hoe meer afstand ik creëer, des te meer pijn ik juist voel. Want nu gaan mijn gedachten met me aan de haal. Al die oude beperkende overtuigingen komen boven. Zie je wel, ik ben dus gewoon niet goed genoeg. Ik ben niet belangrijk genoeg om rekening mee te houden. Iedereen gaat over mijn grenzen. Ik weet het altijd wel weer te verpesten. Nu gebeurt het me weer, ik ben dus gewoon niet geschikt voor een relatie. Niemand kan het met mij uithouden. Hoe meer ik bij iemand wil zijn, des te harder rennen ze weg. Er is nog nooit iemand die voor meer dan 50% voor mij is gegaan, ik ben gewoon niet de moeite waard. 

De laatste tijd zak ik steeds dieper in een negatieve spiraal. Hoe graag ik me ook wil richten op alles wat er goed gaat, het lukt me niet. Continu lijk ik getriggerd te worden. En het draait steeds weer om hetzelfde. Wat ik nu meemaak in mijn huidige relatie, heb ik in mijn vorige relaties ook gehad. Ik herken het patroon nu. En ik ben op dit moment nog bewust onbekwaam! Hoe kan ik nu morgen mijn certificaat behalen van mijn Master Practitioner? Na al mijn kennis die ik heb opgedaan en alles wat ik al had opgeruimd uit mijn verleden, had ik verwacht dat ik toch wel wat verder zou zijn nu. Ik baal van mezelf. 

Oké, dit is dus mijn oude patroon. Ik ga nu aan mezelf bewijzen dat ik wel degelijk iets geleerd heb! Dat dit juist een mooie kans is om het nu anders te doen! In plaats van wegduwen en vechten, voel ik de pijn. Ik kan hem nu handelen. Ik voel de tranen over mijn wangen stromen en letterlijk mijn hart samentrekken. Daar is de meeste pijn! Er ontstaat spanning in mijn nek, mijn ademhaling stokt en ik zet me helemaal schrap, waardoor mijn hele lijf verkrampt.  

Ik haal diep adem. Breng zuurstof naar mijn hele lijf. Dat ontspant weer een beetje.  

Nu ik iets meer ontspannen ben, kan ik van een afstand naar de situatie kijken. Er is steeds weer een trigger, die me zo ontzettend raakt. Het komt steeds op hetzelfde neer. Kennelijk heb ik iets te onderzoeken en mag ik een oude pijn los gaan laten.  

Waarom heb ik die bevestiging zo nodig? Waarom wil ik dat hij zegt dat hij van me houdt? Waarom voel ik me zo afgewezen als hij afstand neemt? Waarom ben ik zo bang om hem kwijt te raken? Waarom kan ik niet accepteren dat hij nog steeds wil investeren in de band met zijn ex? Waarom voel ik me dan onbelangrijker? Waarom wil ik op de eerste plaats bij hem komen? Waarom kan ik hem niet de vrijheid geven die hij nodig heeft en volledig erop vertrouwen dat hij wel bij me terugkomt? 

Als ik er van een afstand naar kijk, zie ik dat onzekerheid, afwijzing, vertrouwen en loslaten  grote thema’s zijn in mijn leven die steeds weer voorbij komen. De meeste vragen en gedachten zitten op identiteitsniveau en overtuigingen. 

Ik zie het kleine meisje van vroeger. Ze maakte iedereen belangrijker dan haarzelf, cijferde zichzelf weg en maakte zichzelf klein. Als ze maar genoeg haar best deed, altijd lief was en precies deed wat men van haar verwachtte, dan werd tenminste niemand boos op haar. Dan werd ze niet afgewezen! Wat heeft ze altijd op haar tenen gelopen! Maar wat ze niet wist, was dat ze toen al helemaal goed was, zoals ze was. Ze hoefde niet haar best te doen! Ze mocht ook stout doen en fouten maken! En wel eens boos zijn om voor zichzelf op te komen, zonder zich schuldig te hoeven voelen. Dan nog wordt er van haar gehouden! De tranen rollen weer over mijn wangen. Ik laat ze even stromen. Wat had ik graag die knuffel gehad, als ik iets fout deed. Ik neem mezelf voor om dat ook eens aan mijn kinderen te geven, als er iets mis gaat, i.p.v. boos te worden. Dat lucht op. 

Ik denk even terug aan mijn kinesthetische tijdlijn.  

En daar stond ik dan... 

Op mijn kinesthetische tijdlijn… in het nu. 

Net uit het verleden gestapt, waarin ik zoveel positieve leerervaringen heb mogen halen. Waarin ik geleerd heb, dat tegenslagen, trauma's en teleurstellingen, mij zo ongelooflijk sterk hebben gemaakt. Als ik zo naar m’n verleden kijk, voel ik me zo mega trots en sterk! Ik krijg hier echt power van! Alles wat ik overleefd en bereikt heb, terwijl ik toen dacht dat ik dat niet zou kunnen.  

En t leuke is, als ik nu naar mijn toekomst kijk, krijg ik enorm veel zin om al mijn doelen te behalen! Want ik weet nu dat ik alles kan wat ik graag wil. En ik heb nog de tijd, want ik ben van plan minimaal 94 te worden.  

Mijn eerste doel voor komend jaar is vertrouwen hebben dat alles loopt zoals t moet lopen. Ik hoef niet meer overal controle over te houden. Ik mag het loslaten en meer gaan genieten van wat er is. En ook al is dat nu nog niet zo makkelijk voor me, ik vertrouw erop dat het met vallen en opstaan steeds beter gaat. Belangrijkste eerste stap wordt bij stress, (oude) pijn of trigger de signalen van mijn lijf te voelen, benoemen en daarin zacht te blijven en niet te verharden zoals ik altijd deed. Met compassie naar mezelf en de ander kijken, de tijd nemen, veel ontspanning en rust nemen is belangrijk. Lat steeds omlaag!  

Binnen 5 jaar wil ik heel graag NLP coach zijn. Mijn doel is om me vooral te richten op leerkrachten in het onderwijs coachen die vastlopen of ouders met kinderen met gedragsproblemen. Zo maak ik gebruik van de kennis en ervaring die ik al heb opgedaan. 

Het leuke is, dat ik gisteren al begonnen ben met een collegaatje te coachen die tegen een depressie aan zit. Ze heeft al heel veel gedaan, maar nog nooit zijn haar de vragen gesteld die ik haar stelde. Ze voelde zich veilig en op haar gemak. Ik kon ook goed bij mezelf blijven en vind het een enorme uitdaging! 

Binnen 10 jaar wil ik graag NLP trainer zijn. Ik wil me dan richten op jonge leerkrachten opleiden, bijv. persoonlijke ontwikkeling op de PABO's. Of vrouwen die te maken hebben met huiselijk geweld weer in hun kracht zetten. 

Ook wil ik heel graag mijn eigen boek schrijven! Dat wil ik al jaren en dat ga ik ook doen!  

Ik hoop over 10 jaar ook samen te wonen met Menno. De kinderen zijn dan wat groter en zelfstandiger, zodat wij meer tijd zullen krijgen voor elkaar.  

Ik zou graag n mooie reis maken met hem samen. Het liefst naar Zuid-Afrika. 

Later, als ik oud ben zou ik graag een hele lieve, wijze oma zijn voor mijn kleinkinderen.  

Ik hoop dat ik aan het eind van mijn leven kan terugkijken en zien dat ik andere mensen geïnspireerd heb. Dat ik ze tot steun ben geweest. Maar t belangrijkste is dat ik n goede moeder was die haar kinderen alles geleerd heeft wat ze nodig hadden in hun leven. 

Wauw, hierin heb ik eigenlijk al precies beschreven wat ik wil leren dit jaar! Wat fijn dat ik er nu zo mee mag oefenen! Ik weet dat het nu het juiste moment is, met alle kennis en ervaring die ik nu heb, gaat het mij lukken om er anders mee om te gaan. Ik weet dat ik nu sterk genoeg ben. En dat ik me mag overgeven en kan vertrouwen op mezelf en dat er precies gebeurt wat er moet gebeuren. Iedere keer als ik weer in een negatieve spiraal zit voor mijn gevoel, dan ben ik niet weer helemaal terug bij af, maar dan ben ik weer aan het leren en sterker aan het worden. Ik weet dat ik na die periode weer nieuwe inzichten heb gekregen. En dat ik altijd weer dit reflectieverslag erbij kan pakken. 

In plaats van in mijn oude patroon te vervallen, en hem van me af te duwen, omdat hij me pijn doet, ben ik hem dankbaar dat hij me triggert, zodat ik die oude pijn mag gaan opruimen.  

 

Mijn belangrijke waardes zijn: 

  1. Ik (rekening houden met mijn grenzen en wensen) 
  1. Verbinding / samen 
  1. Rust/ontspanning 
  1. Balans/gelijkwaardigheid 
  1. Lol/plezier/humor/lachen/gezelligheid/zon/licht/energie 
  1. Waardering 
  1. Liefde/warmte 
  1. geborgenheid 
  1. Intimiteit / sex 
  1. respect / open en eerlijkheid 

 

Mijn metaprogramma’s zijn: 

Introvert, Intuïtion, Feeling, Judging (aangeleerd in mn jeugd) /Perceiving (van nature)  

INFJ= conceptueel, methodisch, nadenkend, vastberaden, meelevend 

Rustig, krachtig, origineel en gevoelig. Geneigd om vol te houden totdat iets klaar is. Uitzonderlijk intuïtief in de omgang met mensen en bezorgd om hun gevoelens. Goed ontwikkelde normen en waarden waaraan zij zich strikt houden. Zij worden gerespecteerd om hun doorzettingsvermogen ‘het juiste’ te doen. Gewoonlijk zijn ze individualistisch, eerder dan leidend of volgend. 

INFP= diepzinnig, empathisch, toegewijd, zwijgzaam, idealistisch  

Rustig, reflectief en idealistisch. Geïnteresseerd in het dienen van de mensheid. Zij streven ernaar om hun leven te leiden in overeenstemming met goed ontwikkelde normen en waarden. Uitzonderlijk loyaal. Zich snel aanpassend en ‘relaxed’ totdat een gekoesterde waarde wordt bedreigd. Gewoonlijk getalenteerde schrijvers. Geestelijk snel en zien vaak mogelijkheden. Geïnteresseerd in het begrijpen en helpen van mensen. 

Ik herken mezelf in beiden en  het meest in het laatste. 

 

Het fijnste in onze relatie vind ik dat we zo open en eerlijk tegen elkaar zijn en dat we onszelf kunnen zijn bij elkaar. Ik vind het heerlijk dat hij bijna altijd vrolijk is. En zo positief. En dat hij zoveel geduld met mij heeft. Hij is niet alleen knap qua uiterlijk, hij is ook nog eens mooi van binnen. Hij heeft echt een goed hart. Hij staat altijd voor iedereen klaar en is naar iedereen lief en behulpzaam. Dat is een hele mooie kwaliteit vind ik. Ik kan van hem leren om meer in het nu te leven en mee te gaan met dat wat er is en komt (go-with-the-flow) en daar het beste van te maken. Ook is hij bijna altijd relaxt en maakt zich niet snel druk. Ik bewonder zijn ontspannen en geduldige houding. En hoe hij zijn vaderrol (en de moederrol) vervult.  

Ik hou echt van hem en wil hem niet kwijt.  

Ik voel me nu veel beter dan toen ik aan dit verslag begon. Ik weet nu dat ik alle hulpbronnen in me heb en kan toepassen. 

 

Wil je meer te weten komen over de kinesthetische tijdlijn, metaprogramma's of hoe je je eigen kernwaarden kunt bepalen, neem contact met me op. Ik kan je er meer over leren.